Vera’s Kelderbar, het verhaal

27 jaar geleden ging ik met een paar vrienden stiekeme dingen doen in Groningen. Dit deden we wel vaker; ouderwets kwajongensstreken uithalen. Graffiti spuiten bijvoorbeeld, heb jij dat ook wel eens gedaan? Dat is echt een aanrader 😉 !

Het was diep in de nacht. Er liepen af en toe wat dronken mensen voorbij; waarschijnlijk óók bezig met illegale activiteiten. Wij waren constant op onze hoede want iedereen kon verdacht zijn. Stel je voor dat we betrapt zouden worden…

Toen we klaar waren liepen we door door de donkere straten van de stad, langs schaars verlichte etalages en natuurlijk de patatzaak op de hoek van de Grote Markt.
We wisten: we zijn bijna op een van de fijnste plekken van de binnenstad. Tenminste, dat vonden wij. Vera’s Kelderbar; mijn vrienden roken het bier al. Ik zou het, zoals gewoonlijk als non-alcoholica, met een glas water doen. Dat kon gewoon. Zo deden we dat altijd.

Op één van die nachten kwamen we daar ook weer aan in Vera’s Kelderbar. Moe maar zeer voldaan ploften we ergens neer. Om ons heen veel mensen die er duidelijk al uren zaten. Beschonken punkers, schreeuwende metal-gasten en zo her en der een verdwaalde kraker – allemaal genietend van de donkere sfeer, bijpassende muziek en diverse mooie biertjes. De muziek was uiteraard hard en ruig. Dat was altijd zo en soms zelfs zó hard dat je verzekerd was van een stel piepende oren na afloop. Een mooi aandenken aan een nachtelijk afsluiter onder de gewelven.

Degene die de muziek verzorgde haalde het opeens in zijn hoofd om Vivaldi’s 4 jaargetijden op te zetten. Wij dachten natuurlijk: “oh jee, straks gaan de TL-lampen aan en moeten we weg”, maar alle jaargetijden kwamen voorbij. Toen het zomer werd keek ik even om mij heen. Het viel me op dat het relatief stil was in de Kelderbar.
Links van mij zaten die metal-gasten luid doch geanimeerd te fluisteren.
Langzaam draaide ik mijn hoofd naar de andere kant. De krakers waren bij elkaar gaan zitten en keken wat verdwaasd voor zich uit.
Helemaal rechtsachter zaten de punkers; ook bij elkaar gekropen alsof de biologie uiteindelijk toch zegeviert voor als het gaat om het spreekwoordelijke soort-zoekt-soort.
Een van die jongens had een felgroene hanenkam. Hij zette een biertje aan zijn mond alsof het een glas peperdure champagne was. Zelfs zijn pinkje ging omhoog.
Ik dacht: wow, ja zie je wel? Gelaagde, meticuleus vormgegeven muziek heeft gewoon deze uitwerking; men wordt er rustig van, of diep geconcentreerd. In ieder geval merkte ik dat men met respect en uitermate gefascineerd aan het luisteren was.
Het was toen dat ik besloot om componist te worden – zo een die ook liedjes schrijft. Uiteindelijk is dit, zoals je weet, ook gelukt, maar het is dus dáár – in Vera’s Kelderbar ontstaan.

Met veel dankbaarheid denk ik terug aan die tijd. Speciaal daarvoor heb ik besloten om voor haar een lied te schrijven. Een eenvoudig, ruig opgenomen, maar licht poëtisch stuk met een traditionele karakter van het chanson.
26 augustus, tijdens Toes Toavel komt het stuk als single op alle streaming (Spotify, Itunes, Deezer etc.) kanalen uit, dus meldt je gauw aan!
1 september gaat de single officieel in première in – ’t kan ook niet anders – Vera’s Kelderbar in Groningen. Zorg dat je erbij bent!
Op weg naar de release van deze single zal ik af en toe een update posten en wat voorproefjes geven.