Persbericht:

Suriname ontmoet Grunneger Toal in ‘Klaai’

Komend najaar trekt componist en streektaalmusicus Arnold Veeman langs de podia met de nieuwe muzikale voorstelling ‘Klaai’. Aan de hand van een mix tussen jazz met Surinaamse invloeden en het Groninger dialect stelt Veeman in dit programma het begrip ‘afkomst’ aan de kaak. Op 1 november gaat het theaterprogramma in première.

Download hier het volledige persbericht Klaai

Officiele persfoto Klaai

Noot voor de redactie: voor meer informatie en afbeeldingen kunt u terecht via e-mail kan ook: management@arnoldveeman.com

Ik kan het niet genoeg benadrukken: die Arnold Veeman, die kan er wat van! Prachtige chansons in het Gronings.
Jacques Klöters

“Arnold verrast Groningen en ook de rest van Nederland vanwege zijn originaliteit.”
DvhN

In Nederland zijn we een chansonnier rijker. Luister naar zijn CD ‘Toukomst’ en weet hoe de toekomst van het chanson klinkt
AVRO

“Koning van de Groningse Ballade. Een ontroerende mooi zingende zanger én componist!”
NTR

“Mien Lutje Laif, het prijsnummer van Arnold Veeman, is het beste Groningstalige nummer
dat we hoorden sinds Ede Staal. Het klinkt alsof Tindersticks aan de haal gaat met Jaçques Brel.
En dan in het Gronings.”
VPRO 3voor12

“Arnold is een fenomeen! Compleet theater met spannende afwijkende kleding. Hij laat zien dat álle hokjes nergens op slaan!”
Amsterdam FM

“Hij mengt de toon met fluiten op een manier die een sfeer geeft waar je paf van staat!”
Peter de Rijk, Redacteur Letterenfonds

Huub van ‘t Hek schreef over Arnold:

Groninger poëzie uit de mond van een negroïde man met kroeshaar.
Om te zien een tegenstrijdig beeld.
Sluit je ogen en luister.
Hoor het zingen van het Gronings.
Heel echt Gronings.
Zo echt Gronings dat je alle talen van de wereld
heel even voor die klanken wilt verruilen.

Doe dan je ogen weer open en ontmoet de Groninger Arnold Veeman.
Zo echt Gronings dat je heel even
alle mensen van de wereld voor die man wilt verruilen.

Hij praat, hij zingt, hij vertelt, hij fluistert, hij fluit.
Semicantando en semiparlando.
Begeleid door vooraf opgenomen muziek.
Van strijkkwartet tot blaassextet.
Van groot klassiek tot moderne pop.
Een hand houdt de microfoon vast.
De andere hand vertelt.
Iedere vinger een eigen verhaal.

De beelden plukt hij uit de lucht.
De teksten leent hij van de vogels.
Het Groninger land tovert hij je voor ogen.
Het overkomt je en het komt over je heen.
Zo zacht is nog nooit de Groninger deken op je neergedaald.
Een man, een voordracht, een stem die zo kan worden gekoppeld
aan Paolo Conte of Leonard Cohen.
Dat niveau heeft het ook.

Waarom staat deze Arnold Veeman
niet in Olympia of Carnegie Hall?
Omdat het TE bijzonder is voor een groot publiek?
Wat een feest om dit meegemaakt te hebben.